Normy bezpieczeństwa przeciwpożarowego dla budynków drewnianych są rygorystyczne i zgodne z międzynarodowymi, krajowymi i lokalnymi przepisami budowlanymi. W Europie dotyczą one takich aspektów jak dobór właściwych materiałów, sposoby ich pozyskiwania czy układ konstrukcji drewnianych.
Podstawowe wymagania i oznaczenia
Europejskie badania ogniowe drewnianych materiałów budowlanych opierają się na systemie Euroclass z następującymi znormalizowanymi testami:
- Badania ogniowe wyrobów budowlanych – niepalność: EN ISO 1182
- Techniczne badania ogniowe wyrobów budowlanych – test pojedynczego wypalenia (SBI): EN 13823
- Techniczne badania ogniowe wyrobów budowlanych – test zapalności: EN ISO 11925-2
Klasyfikacja ogniowa dzieli się na grupy od A1 do E (określające stopień reakcji na ogień), s1 do s3 (określające produkcję dymu) oraz d0 do d2 (określające tworzenie płonących cząstek). Dla przykładu produkty z drewna poddane działaniu środków zmniejszających palność spełniają wymagania Euroclass B, s1, d0. Oznacza to, że ogień ma na nie wpływ w bardzo ograniczonym zakresie, wytwarzanie dymu jest znikome i pożar w takiej konstrukcji drewnianej nie eskaluje.
Więcej informacji dotyczących ochrony przeciwpożarowej konstrukcji drewnianych można znaleźć na stronie https://www.promattop.pl/pl-pl/centrum-wiedzy/centrum-wiedzy/ochrona-przeciwpozarowa-konstrukcji-drewnianych.
Metody ochrony przeciwpożarowej dla produktów z drewna
Drewno jest paradoksalnie jednocześnie materiałem łatwopalnym i ognioodpornym. W ogniu nieobrobione drewno płonie równomiernie z prędkością około 1 mm na minutę, więc jego działanie w sytuacji pożaru można dokładnie przewidzieć.
Wymaganą odporność ogniową konstrukcji drewnianych można uzyskać poprzez dodanie okładziny ochronnej, zastosowanie niepalnego materiału izolacyjnego i poprawę odporności przy zastosowaniu obróbki ognioodpornej. Może być ona przeprowadzona za pomocą technologii ciśnieniowej lub próżniowej, przez natryskiwanie, szczotkowanie lub zanurzanie.
