Ultrasonografia jelita cienkiego stosowana jest do rozpoznawania większości chorób, które występują w tym odcinku przewodu pokarmowego zwierząt. Ze względu na specyficzną lokalizację, ocena tego obszaru za pośrednictwem tradycyjnego badania endoskopowego nie jest możliwa.
Ultrasonografia to rutynowa metoda rozpoznawania schorzeń jelita cienkiego u kotów i psów. Podobnie jak badanie radiograficzne, należy do najczęściej stosowanych technik diagnostycznych. Pozwala na dokładne zobrazowanie układu pokarmowego zwierzęcia, a jednocześnie nie wiąże się z żadnymi ścisłymi przeciwwskazaniami.
Ultrasonografia weterynaryjna jelita cienkiego
Ultrasonografia jelita cienkiego stosowana jest do rozpoznawania większości chorób, które występują w tym odcinku przewodu pokarmowego zwierząt. Ze względu na specyficzną lokalizację, ocena tego obszaru za pośrednictwem tradycyjnego badania endoskopowego nie jest możliwa. Dawniej ultrasonografia weterynaryjna uznawana była za nieprzydatną, ze względu na obecność gazu w przewodzie pokarmowym.
Obecnie systemy obrazowania są bardziej nowoczesne, dzięki czemu pozwalają na bardzo dokładną ocenę struktur i grubości ściany jelita cienkiego. Badanie jego funkcji odbywa się w czasie rzeczywistym, dzięki czemu możliwe jest szybsze uzyskanie większej ilości informacji. Zaletą ultrasonografii jelita cienkiego jest również brak inwazyjności, w przeciwieństwie do promieniowania jonizującego stosowanego w radiografii.
Zakres badania USG jelita cienkiego
Weterynaryjne badanie USG pozwala na ocenę grubości jelita cienkiego. Pomiar ten wykonuje się do osi długiej jelita prostopadle. W podobny sposób ocenia się również warstwową budowę, zawartość i średnicę ściany oraz echogeniczność warstw. Ultrasonografy weterynaryjne umożliwiają również badanie perystaltyki danego odcinka jelita cienkiego oraz powiązanych funkcjonalnie i anatomicznie narządów – np. trzustki, węzłów chłonnych, krezki czy ujścia biodrowo-okrężniczego.
Interpretacja obrazów ultrasonograficznych jelita cienkiego wymaga od lekarza sporej wiedzy z anatomii danego zwierzęcia oraz topografii jego narządów. Znaczenie ma również ogólna znajomość specyfiki diagnostyki obrazowej oraz patologii, które mogą występować w jelitach cienkich psów i kotów.
Przebieg badania ultrasonograficznego
Przed wykonaniem badania USG jelita cienkiego, wskazane jest wystrzyżenie sierści, aby ułatwić głowicy kontakt z powłokami brzusznymi. Zwierzę powinno być również na czczo, przez minimum kilkanaście godzin. W niektórych przypadkach, psom i kotom podaje się uspokajające lub przeciwwzdęciowe środki farmakologiczne. Sedacja nie jest konieczna i zwykle należy jej unikać, ponieważ spowalnia perystaltykę i powoduje wzdęcia.
Badanie ultrasonograficzne jelita cienkiego wymaga ułożenia standardowego ułożenia pacjenta – na prawym boku i na grzbiecie. Aby precyzyjniej ocenić wybrany odcinek, pozycję zwierzęcia można zmieniać. Skanowanie wykonywane jest w minimum dwóch płaszczyznach, poprzecznej i podłużnej. W badaniu tym stosuje się ultrasonografy weterynaryjne z głowicami o częstotliwości 5-8 MHz. Im większa częstotliwość, tym lepszą rozdzielczość osiową obrazu można uzyskać. Niższe częstotliwości sprawdzają się w przypadku nieco większych psów (u ras olbrzymich nawet do 3 Mhz), a także osobników z dużą ilością tłuszczu otrzewowego.
